Karkonosze

pośród chmur

wiatr szepcze

milion cudnych zaklęć

gdy w trudzie 

kamienie odliczam stopami

mgła czaruje horyzont

zapach igieł i kawy

bliżej nieba

gdy tylko ciężki plecak

troski opadły po drodze

jak krople potu

jestem sokołem

wolność mi w skrzydłach gra 

wznosi ponad ziemię

nic mnie teraz nie zrani

Czasem jeszcze piszę...

mój świat
to barwy w głowie
kradziona chwila ciszy

wspomnienie ubrane w zapach
ulotność nieuchwytna

praca, że grabieją ręce
bieg do utraty tchu
wachlarz słów, których nie usłyszysz

pogubione ścieżki
zadeptane ślady

ciągle bijące 
wrażliwe serce
pod zmęczonym, zgarbionym grzbietem

i czasem jeszcze zachwyt
błysk olśnienie
ciągle jeszcze drgam
jak poruszona struna
jestem miłością
próbuję
to opisać